COCAK DERESİ YAMACINDA KIZILKAYA

Celal Necati Üçyıldız
Mersin Cem evinin çağrısı üzerine bir Hıdır Ellez gününde Mersin’den Bulgar Dağları
eteklerine yola çıktık. Yağmurlu bir sabahta dağalardan gelen sisin içinde bizi karşıladılar.
Kadınlar Tahtacı yöresel giysileri zubun, entere, baş bağları ile allım, yeşillim, morlum güler
yüzlü sevecen bir eda ile bizi yanan sobalı odaya konuk ettiler.
Yağmur dinince meydana odun ateşi yakıldı. Etrafında sazlar, davulları çalınmaya başladı.
Mengi oynadık, halay çektik. Ama orada bizi tek, tek dolaşıp, ellerimizi dostça sıkan Aşık
İsmail Kara ‘yı unutamıyorum.
“ Ben Kızılkaya köyüne cami yaptırmama derneği başkanı Aşık İsmail Kara. “
Muhtarımız, Müftüsü, Kaymakamı ve aşağı köyden adamlar bir Alevi ve tahtacı köyüne
cami yaptırmaya karar vermişler. Biz de köyde evi olan, yaşayan canlar dernek kurmak
için Valiliğe müracaat ettik. Vali bizi dinledi. Karar verdi. O köye cami yapılmayacak. “
İşte biz Kızılkaya köyü ile o yıllarda tanış olduk. Hüseyin Kara, Eşi Canan Kara babadan,
atadan kalma araziye bir yerleşim dünyası yaptılar. Çevrede duyarlı iş insanları onlara destek
oldu. Köyden başka yerlere gidenler destek oldu. Yeni Dünya Derneği kuruldu. Paranın
geçmediği, soygun düzenin olmadığı , kültürlerin, inançların burada gelip özgürce yerine
getirildiği bir yer oldu. Torosların tepesinde ormanın içinde yürüyüş yolları, bisiklet yolları ile
sporculara, dağcılara kucak açtılar. Türkiye, derken dünyanın her bir yanından buralara akın
ettiler.
Ezidi, Arabı, Süryani, Rum’u, Ermeni’si, Hristiyan, Kürdü, Lazı , Tahtacı köyünde bir araya
geldiler. Akşamları meydan ateşi etrafında birlikte hazırladıkları lokmaları yediler, doluları
içtiler. Ağıtlar dile geldi, Mengiler oynadılar, halaylar çektiler. Dağın başında Cocak deresi
kenarında bir cennet yarattılar. Birilerinin aradığı cennet burada idi. Ardıç ağaçlarını
diplerine çadırlar kuruldu. Hüseyin Kara , Oktay Armutlu , Amcası Aşık İsmail Kara, eli
keser tutan emek verip, tahta evler yaptılar. Kış, yaz gelenler burada kalıyor . para soran yok.
Ama gelenler can, gelenler insan. Derneğe bağışlarını, desteklerini yapıyorlar. İmece ile
yaşam devam ediyor. Yontucu, Ressam, tiyatro sanatçısı, her can buraya bir renk katıyor.
Kızılkaya köyünün bir geçmişi var. 19.y.y. Süveyş Kanalının yapılması sırasında Bulgar
Dağlarından kesilen keresteler, Tarsus çayı üzerinden Akdeniz e ulaşıyor. Alanya, Aydın,
Denizli, Burdur dan tahtacılar geliyorlar. Burada Azaklar, İş Bankası adına orman kesiyorlar.
Cocak Deresinde 300 hane çalışıyor. 1950 lere gelince kesim işi bitiyor. Her biri göçü sarıp
gidiyor. Silifke Say Ağzı, Anamur Kaş Dişlen, Kıbrıs a ve civar illere Hızarcı olarak
gidiyorlar. Yaklaşık 70 hane burada kalıyorlar. Şimdilerde aşağı köyde eski yarı yıkık evler
elden geçiriliyor, Yeni Dünya Cennetini ayakta tutmaya çalışıyorlar.
Köyde oturanlar cami yaptırma yanlısı muhtar yerine Canan Kara’ yı muhtar seçiyorlar.
Maşallah Toroslar Belediyesi, Mersin Büyük Şehir Belediyesi hizmet yarışında, her biri bir
hizmet yapıyor. Çocuk parkları, etkinlik alanları yapılıyor. Birkaç yıl önce geldiğim Kızılkaya
artık karşı Namrun, Sebil den görülüyor. Namrun 25 km. ama, Cocak deresinden geçebilirsen.

İki yıl önce Mersin, Adana, Osmaniye de Kültürler arası Kardeşlik grupları bir araya
gelmişler , iki günlük bir etkinlik düzenlemişler. Bizi de davet ettiler. Mut dan Aşık Hüseyin
Cılız, , Çıtlık Grubundan Nihat Mustul ile birlikte katıldık. Farklı inanç, kültürden Yörük,
Türkmen, Tahtacı, Arap, Kürdü, Ezidi, Süryaniler geldiler. Bir birlerini tanıdılar. Osmaniye
Halk Kültürünü Yaşatma Vakfı adına gelen İbrahim Çenet konuşma metnini istedi. Yaşar
Kemal Araştırma yarışmasında birincilik ödülünü verdiler. Korona döneminde gidip
katılamadık. İnternet üzerinden katılma şansımız oldu. Ödüllerimiz posta ile geldi. Onur
duyduk. Dileriz burada veya başka bir yerde tekrar bir araya gelir. Kucaklaşırız. Toplumun bu
kucaklaşmaya büyük gereksinimi var.
Özgürce yaşamak, inançlarını yerine getirmek isteyenler, ve tek inanca, şeriat yaşamına zorla
sokma arasında mücadele devam ediyor. Kızılkaya Yeni Dünya da Torosların Tepesinde
özgürce bağırmak, özgürce ezgileri söylemek, halay çekmek, Mengi oynamak, şıkırdım
oyunu oynamak. Ateş etrafında tiyatro izlemek, dilini anlamasak ta bir dinleti ile coş olmak.
Poyraz Doğa Gezginleri Temmuz ayı yayla yürüyüşlerini burada başlattı. Onlara Hüseyin
Kara rehberlik etti. Dağdan, taştan ormanın içinden gölet etrafından yürüyüşlerini
tamamladılar. Meydanda birlikte azıklarımızı açıp, yemeklerimizi yedik. Yeni Dünya
kazanında pişen çayları elimizle alıp içtik. Sanatçı Ümit Halit Üçyıldız sazını eline aldı, bizi
ezgileri ile Bulgar Dağlarının üzerinde gezdirdi. Halay çektik, Mengi oynadık. Silifke
yöresinden ham çökelek ve oyun havalarını oynadık. Hüseyin Kara bize halk oyunlarını
simgeleyen bir güldürü sunumu yaptı. Yöre oyunlarının analizi çok anlamlı idi. O gelen
grupları izlemiş, onu yorumladı. Bu da bir sanattı.
İkindi vakti olunca bizler ayrıldık. Tahta evlerde, ardıç diplerinde kurulan çadırlarda yaşam
devam ediyordu. Akşam olunca meydan ateşi yanacak, kömürler olacak. Tencerede yemekler
pişecek, bir araya gelip yemeklerini yiyecekler. Sonra karşı Namrun (Ç:amlıyayla ) , Sebil in
ışıklarına bakacaklar. Ama esas olan gökyüzünde dolaşan yıldızlar onların yoldaşı olacak.
Horoz ve kuş seslerinin dışında başka gürültülerin olmadığı bir yeni dünyada yaşamak böyle
bir şey.
Dostlar çadırınızı alın, yada boş tahta köşkten birini ayırtın orada yaşamaya bakın. Orada
çarkı döndürecek bir paranız vardır. Birlikte bölüşmek , sömürünün olmadığı, ne diyordu
Şeyh Bedrettin.
“ YARİN YANADĞINDAN GAYRI TASAFA KAYGIDA ORTAĞIZ. “
“ BOLCA ÜRETİM, HAKÇA TÜKETİM.” Bu söz nereden bilmiyorum ama, çok sevdim.
Ülkenin buna gereksinimi var. Bir düzen gerekiyor. Adına sol, sosyalizm ne derseniz deyin,
ama hep birlikte İMECE ile çalışmak, çalışmak. İşte bunun ruhu Kızılkaya da atıyor.
Yakalayabilene aşk olsun.
Celal Necati ÜÇYILDIZ
Halk Bilimi Araştırmacısı
(Araştırmacı- Yazar )
celalucyildiz@gmail.com
05426340492
SİLİFKE- MERSİN