Yazarlar-Konular

CABBAR OĞLU MEHMET 

Atilla ÌLHAN

( Bu yazıyı yerelde ki evrensel dergisi araştırma gurubu düzenlemiştir.)

Bu bir Atilla İlhan şiiridir. İçinde tüm gerçeklerin saklandığı tarihi bir yaşanmışlık var bu şiirde. Atilla İlhan bu şiiri 21 yaşında işlemiştir. Yıl 1946 dır. Atilla İlhan ‘ın babası o tarihte  şu an Osmaniye ilinin Bahçe ilçesinde  kaymakamdır. Atilla İlhan da  zaman zaman ailesiyle  oturur. Bahçe  Osmaniyede  Amanos Dağlarında ( yerel adla Gavur Dağlarında)   bir ilçedir.

Atilla İlhan bu şiiiyle  o tarihlerde CHP  şiir yarışmasında 2.lik ödülü almıştır.

Bu şiir – destan ‘ı neden buraya aldık.Şiir dergimizin formatına çok uygundu. Şiirin içinde tüm gerçeklerin saklandığı bir yaşanmışlık vardır. Atilla İlhan bu şiir destanda  hem ülkemizin geneline  ilişkin özellikleri hemde  Doğu Çukurova- Osmaniye bölgesinin özelliklerini  sade ve çok anlamlı anlatıyor.

Atilla İlhan çocukluk ve gençlik yıllarının bir kısmının geçtiği Osmaniye — Amanos Dağları ( Gavur Dağları ) bölgesinin ,  kendisine şiir yönünden çok ilham verdiğini, kendisini bir çok konuda esinlediğini yazıyor, kitaplarında.

Kaman civarına bahar gelince

Yıkılır ovadan abdal çadırları

Yücesinde pare pare duman tutmuş

Düldül dağın yaylasında mekan kurulur

Hoş gelmişsin evvel bahar

Nisan ayı içinde donanır dağlar

Donanır yeşilinden alından

İstasyon deresi kabarmıştır

Hacı dağın selinden

Dağlar sıra sıradır eylim eylim

Dağlar uzanır bir uçtan bir uca

Dağlar bir birinden yüce

Yamaçlarında kireç yakılır

Bir ömür boyunca kahrı çekilir

Kimse anlamamış sırrını hikmetini

Bu bereket nerden gelir

Başınızdan duman eksilmesin Gavur dağları

Siz şikayet eylediniz bana

Bahçe kazasının Kaman köyünden

Cabbar oğlu Mehemmedin hikayesini

Yılların yücesinden şöyle bir seyran edelim

Bir avuç toprağıma çöreklenmek için

Yürümüş selamsız sabahsız

Destursuz girmiş memleketime yedi çeşit Frenk askeri

Uğursuz bir hava çökmüş üstüne memleketimin

Uğursuz ve karanlık

Çocuklar gülmemiş artık

Sessiz sessiz ağlamış analar

Oduna giderken vurulmuş veyahut harman yerinde

Avuçları buğday kokan delikanlılar

Ve nice Gavur dağı kızlarının

Birer birer ırzına geçilmiş

Yalvarmış ihtiyarlar Allah’a

Rivayet şöyledir ki

Dumanlı bir güz akşamı

Şu mor dağlar efendim

Destur demiş de yürümüş silkinip kalkmış ayağa

Gel haberi öteden vereyim

Çıkmış dağlara kendiliğinden

Cebbar oğlu Mehemmed Fransıza silah çekmiş

Hür yaşamak uğruna

Irz uğruna namus uğruna

Ana için baba ve kardeş için

Şu mubarek topraklar

Şu mubarek vatan için

Derken efendim

Bir gün Kaman’dan öte

Uğrun uğrun haber ulaşmış

Urfa’nın Antebin köylerine

Gözü kanlı Maraş beylerine

Cebbar oğlu Mehemmed

Burcu burcu çam kokan bir yaz akşamı

Omuz vermiş bir ağaç gövdesine

Usul usul türkü söylüyor

Hasret kuşun kanadında

Deli kuşlar uçun gayrı

Yazımız böyle yazılmış

Bu diyardan göçün gayrı

Kirveleri durdu ve Süleyman

On sekiz adım gerisinde şahin gibi tünemişler kayaların üstüne

Avuçları sıcak bakışları ok gibi

Deliyor her dokunduğu yeri

Biri doğuya bakıyor diğeri batıya

İptida Durdu görüyor geleni yelmidir tozmudur anlamıyor

Lakin bıyıkları terlemeden çeteci oğlan garip Ökkeş

Çok geçmeden getiriyor haberi

Tabur tabur üstümüze varıyor

Düşman yola çıktı Savranlı’dan

Hemen mevzie sokuldu Mehemmed

Yanı başında durdu ve gerisinde Süleyman

Çeteler yer tutup pusu kurdular

Kanlı geçit boyuna

Düşman yanaşırken Kaman köyüne

Bekletmeden yaylım ateş açıldı

Mermi kurşun yağmur gibi saçıldı

İlk seferde on beş kişi vurdular

Ve bir hayli düşman kırdılar

Yamaçlarda koptu kızılca kıyamet

Cesaretlerine söz yoktu ama

Neyleyip nitsinler düşman daha çoktu

Düştü birer birer bütün yiğitler

Gürültüler boğazda sustu nihayet

Demek diz üstü düşmüş Mehemmed

Kirvesi Durdu’nun yanı başına

Kanlar akar yarasından

Al al olmuş çevresinden

Köpük köpük gözlerini doldurur

Bir başına Mehemmed yedi düşman öldürür

Mavzerinin namlusu hala sıcak

Tutulmaz

Ölümün derdi büyük yiğenim

Çare bulunmaz

Aynı akşam doğurmuş karısı Döne

Mavi gözlü bir çocuk sarışın

Bir avuç toprak sarmışlar altına

Ve Kemal koymuşlar adını

Atilla İlhan kimdir : 1925 – 2005 yıllarında yaşayan , İzmir de doğan bir  komple sanat , kültür insanıdır.  Türk şair, romancı, düşünür, deneme yazarı, gazeteci, senarist ve eleştirmen. Aydın çalışmalarıyla Türk edebiyat ve düşünce dünyasına önemli katkıları olmuştur. Babası Bedri Bey de şairdi.

Atilla İlhan daha lise yıllarında  16 yaşındayken , şu ünlü 141. madde (  sosyal bir sınıfın diğer sosyal sınıf üzerinde tahakkümü …..komünizm propagandası…. ) diye başlayan nedenler  liseden atılmış ve mahkum olmuştur. Sonra ki yıllarda  üst mahkemelere başvurarak  okula gitme kararı aldırmıştır. Türkiye de ve Fransa da  üniversiteler de okumuştur. Marksist, sosyalist bir  sanat ve düşünce insanıdır.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir